Kitap hakkında: yıl / R. Tagore 1928-1929 yılları arasında “Son Şiir” üzerinde çalıştı. Roman 1929'da ayrı bir kitap olarak yayımlandı. Rusça'da “Son Şiir” ilk kez 1956 yılında R. Tagore'un toplu eserlerinin üçüncü cildinde (1. baskı) I. Svetovidova tarafından çevrilerek yayınlandı. Yazarın düzyazı eserinin karakteristik özelliği olan büyük toplumsal sorunları gerçekçi bir perspektiften tasvir etme arzusu, bize öyle geliyor ki, bu romanda her zamankinden biraz daha zayıf ifade ediliyor. Romanda R. Tagore önemli bir toplumsal soruna, özellikle 20'li yıllarda akut hale gelen "altın gençlik" sorununa değiniyor. "Altın Gençlik" ulusal kültürü reddediyor ve Batı uygarlığını körü körüne taklit ediyor Romanın merkezinde, Nietzscheci fikirleri destekleyen, Hint kültürüyle alay eden, öfkesini gerçekçiliğe salan genç bir komisyoncu olan Omito Raya'nın imajı yer alıyor. sanat, özellikle Rabindranath Tagore'un çalışmaları üzerine. Raya'nın etrafındakiler - kız kardeşleri Ketoki Mitter ve erkek kardeşi Noren - "altın gençliğin" tipik temsilcileridir. Bu biraz grotesk görüntülerin tasvirinde, alaycılık ve hiciv yönelimi en büyük gücüne ulaşıyor. R. Tagore, bu "Batılıları" tüm sempatisini duyduğu iki kadın imgesiyle - Labonneau ve Jogomaya - karşılaştırıyor. Jogomaya'nın imajı "eski" Hint kültürünün en iyi hümanist geleneklerini bünyesinde barındırıyorsa, o zaman Labonneau'nun imajı genç kahramanın tüm ideal özelliklerini birleştiriyor. Labonneau akıllı ve eğitimli. Batı kültürünün yarattığı harika şeylerden yararlanıyor ve aynı zamanda Hint kültürüne derin bir ilgi ve saygıyla yaklaşıyor. Labonneau'nun sevgisi Omito'yu dönüştürdü; hayata farklı baktı, anlamının güzele hizmet etmek, çabalamak olduğunu fark etti. tüm insanlar mutlu. Tagore gençlerin duygularının tüm derinliğini şiirsel bir şekilde ortaya çıkardı, bunun ne kadar muazzam bir manevi güce yol açtığını gösterdi. R. Tagore'un Labonneau'ya olan sevgisini ifade etmek için Omito'nun ağzına koyduğu lirik şiirler gerçekten en iyisidir. romanın sayfaları. R. Tagore'un harika insan duyguları ve sevgi dolu gençlerin deneyimleriyle dolu bu lirik ve dramatik eserleri, şüphesiz R. Tagore'un şiirsel yeteneğinin büyük başarılarına aittir..